به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیرهای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولتها در سراسر جهان است.
تظاهرات صرب ها به همین جا ختم نشد و معترضان بمب های دودزا را به سمت ساختمان ریاست جمهوری صربستان پرتاب کردند و شعارهایی علیه الکساندر ووچیچ رئیس جمهوری این کشور سر دادند.
غرب اغلب مسکو را به ایجاد بی ثباتی در بوسنی و بقیه کشورهای حوزه بالکان از طریق گروه های نبایتی خود در صربستان و بوسنی متهم می کند.
تظاهرات کنندگان در این تجمع شعارهایی علیه ناتو سر دادند و کریمه را جزئی جدایی ناپذیر از روسیه و کوزوو را متعلق به صربستان خواندند.
دودیک عضو صرب شورای ریاست جمهوری سه نفره بوسنی که بارها با پوتین دیدار کرده، این زمان ویژه پیشاپیش انتخابات سراسری را برای به نمایش گذاشتن حمایت رهبر روسیه از خود در برابر رای دهندگان صرب بوسنی برگزیده که به شدت هوادار مسکو هستند. دودیک در انتخابات سراسری بوسنی که قرار است در دوم اکتبر (۱۰ مهر ماه) برگزار شود، نامزد ریاست جمهوری صرب های بوسنی شده است.
او در ژوئن چند ماه پس از حمله روسیه به اوکراین در ۲۴ فوریه (۵ اسفند ماه) با پوتین ملاقات کرده بود.
سازماندهندگان این تظاهرات از دولت بلگراد خواستند که فوراا تمامی اقدامات علیه روسیه در سازمانهای بینالمللی را متوقف کند.
با وجود پایان دادن توافق صلح ۱۹۹۵ با میانجی گری واشنگتن به جنگ بوسنی که دستکم ۱۰۰ هزار قربانی گرفت و میلیون ها آواره و بی خانمان برجاگذاشت، اما این کشور همچنان به شدت میان سه گروه اصلی قومیتی تقسیم شده باقی مانده و مسکو با حمایت نامحسوس و ضمنی از سیاست های جدای طلبانه دودیک، از این اختلافات و جدایی ها بهره برداری می کند.
دودیک آشکارا از جدایی نیمه تحت تسلط صرب های بوسنی از فدراسیون بوسنیاک – کروات و پیوستن به کشور همسایه، صربستان حمایت کرده است.
این اعتراض همچنین از سوی جنبش راستگرای Dveri که با کسب ۱۰ کرسی در انتخابات ۳ آوریل وارد پارلمان صربستان شده، مورد حمایت قرار گرفت.
در تظاهرات ۱۳ مارس نیز که توسط گروه راست گرای پاسدار خلق سازماندهی شد، چندین خودرو با علامت Z (نماد ارتش روسیه در اوکراین) و پرچم های صربستان و روسیه در خیابان های شهر به نمایش درآوردند.