به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
به گزارش آژانس خبری اروپا، صربستان استقلال کوزوو را به رسمیت نمی‌شناسد و صرب های شمال کوزوو پریشتینا را پایتخت خود می‌دانند. حدود ۳۷۰۰ نیروی حافظ صلح ناتو هنوز در کوزوو مستقر هستند تا از خشونت بین آلبانیایی ها و صرب تبارها جلوگیری کنند.
براساس این گزارش، رئیس جمهوری صربستان در مصاحبه با رادیو و تلویزیون دولتی این کشور، «آر تی اس» با بیان اینکه آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل در سخنرانی خود در مجمع عمومی پیش بینی ناامیدکننده ای را مطرح کرد، گفت: من فکر می کنم پیش بینی های واقع گرایانه باید از این هم ناامیدکننده تر باشد. از آنجایی که سازمان ملل تضعیف شده و قدرت‌های بزرگ، سازمان ملل را در چند دهه گذشته تحت سلطه در آورده و عملاً نظم آن را نابود کرده‌اند، ما حتی در موقعیت بدتری قرار داریم.»
صربستان تحت فشار شدیدی از سوی اتحادیه اروپا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) برای اعمال تحریم علیه روسیه و جانبداری از غرب قرار دارد. اما ووچیچ برای حفظ بی طرفی تلاش کرده و در این حال تاکید دارد که بلگراد در آینده عضویت در اتحادیه اروپا را هدف قرار داده است.
این مقام صربستانی در ادامه گفت: برای همه ما به عنوان کشورهای کوچک جهان که فقط به دنبال حفظ و تامین امنیت شهروندان خود هستیم خبرهای خوبی در راه نیست. انتظار من این است که همه چیز به سوی روابط پیچیده تری بین غرب و روسیه و نیز بین غرب و چین پیش رود.
بروکسل تاکنون به بلگراد اعلام کرده است به عنوان پیش شرط تحقق چنین هدفی باید استان جدا شده کوزوو را به رسمیت بشناسد که با مخالفت ووچیچ مواجه شده و او گفته هرگز این کار را نخواهد کرد.
به تازگی لوکا پیپرنی معاون فرماندهی ماموریت حافظ صلح سازمان ناتو (KFOR) گفت: این سازمان در صورت بالا گرفتن دوباره تنش‌ها در منطقه بالکان برای اعزام نیروهای خود به کوزوو آمادگی کامل دارد.
منبع خبر
راشاتودی نوشت: روسیه و چین در زمره نیمی از دولت های جهان هستند که استقلال کوزوو را به رسمیت نمی شناسند. کوزوو در سال ۱۹۹۹ توسط نیروهای ناتو اشغال شد و با حمایت آمریکا در سال ۲۰۰۸ اعلام استقلال کرد.
ووچیچ گفت که هفته آینده در یک سخنرانی «تصمیمات مهم» دولتش را به اطلاع مردم این کشور خواهد رساند.
وی افزود: تصور من این است که ما از مرحله «عملیات نظامی ویژه» عبور کرده ایم و به یک درگیری مسلحانه بزرگ نزدیک می شویم و اکنون سوال این است که آیا پس از یک یا دو ماه وارد درگیری جهانی بزرگی می شویم که از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون دیده نشده است.
