به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
وی افزود: شرایط به گونه‌ای است که رهبران اروپا باید میان گرمایش و تولید موادغذایی انتخاب کنند و به نظر می‌آیند آن‌ها گرما را برگزیده‌اند.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود که با توجه به این شرایط و هشدارها چرا سران کشورها به کمک صنعت کشاورزی نمی‌آیند؟
حال باید دید که رهبران اروپا تا کجا حاضرند اقتصاد و معیشت مردم خود را قربانی حمایت‌های بی‌قید و شرط از جنگ در اوکراین کنند.
ماه‌ها است که کارشناسان صنایع کشاورزی در این باره هشدار می‌دهند.آن‌ها با تشریح وضعیت وابستگی بهای کودهای شیمیایی به عنوان یکی از پایه‌های کشاورزی صنعتی به بهای گاز طبیعی، تاکید دارند که در شرایط حاضر، تولید مواد غذایی برای سال آینده به طور جدی در خطر است.
به گزارش روز سه‌شنبه آژانس خبری اروپا، پایگاه خبری “اویل پرایس” نوشت: نزدیک به ۷۰ درصد بهای کودهای شیمیایی را بهای گاز طبیعی تعیین می‌کند. بنابراین با بالارفتن قیمت انرژی هزینه تولید و انتقال مواد غذایی نیز رو به افزایش است.
به بیان دیگر “بحران انرژی در واقع بحران همه چیز است”. در جهانی که با تقریب خوبی می‌توان گفت همه صنایع به انرژی وابسته‌اند، تورم غیرقابل کنترل کنونی به نوعی اجتناب ناپذیر عنوان می‌شود. اگرچه در حال حاضر دولت‌ها از هر ابزاری که در اختیار دارند برای مهار تورم استفاده می‌کنند اما واقعیت این است: در شرایط بحران غذا، در زمینه برنامه‌های کنترلی دست دولت‌ها تا حدودی بسته است.
“جان هارپول” یک معامله‌گر گاز طبیعی در بخش کود در این باره به “نیوزویک” (Newsweek) گفت: کشورها در حال حاضر نگران در اختیار داشتن گاز کافی برای گرم نگه‌داشتن مردمشان در زمستان پیش‌رو هستند.
در حقیقت تولید کودهای صنعتی بر ۴۰ تا ۶۰ درصد مواد غذایی تولیدی در جهان اثر گذار است. مگر اینکه شما غذای مصرفیتان را بدون استفاده از کودهای شیمیایی رشد دهید، با درصد بالایی از اطمینان می‌توان گفت که سبد غذایی شما نیز به تولید کودهای صنعتی وابسته است.
از طرفی دیگر، طولانی شدن جنگ اوکراین و روسیه، امنیت صادرات غلات اوکراین را که از منابع مهم بازار جهانی محسوب می‌شود، تهدید می‌کند.
مطابق آنچه معمول تصور می‌شود، در شرایط بحرانی، فقیرترین کشورها آسیب‌پذیرترین‌ها هستند. همانگونه که در طول این تابستان زمانی که تامین غلات محدود شده بود کشورهای آفریقایی بیشترین فشار را متحمل شدند. بنابراین در وضعیت بحران غذا نیز می‌توان نتیجه گرفت، به مردم آفریقا، مکزیک و به طور کل کشورهای در حال توسعه با وابستگی به واردات بخش کشاورزی ضربه سنگین‌تری وارد خواهد شد.
