به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
این نشریه آمریکایی در مطلبی با عنوان “توهم شکست روسیه و موضوع دیپلماسی” نوشت: براساس فانتزی کی‌یف و غرب، روسیه از دستاوردهای ارضی که تاکنون بدست آورده، عقب نشینی می‌کند و اوکراین هم الحاق “کریمه” و استقلال مناطق جدایی‌طلب “دونباس” را به رسمیت نمی شناسد و به مسیر خود برای عضویت در اتحادیه اروپا و ناتو ادامه خواهد داد.
لذا باتوجه به گزینه های موجود غرب، عاقبت ادامه حمایت های نظامی و مالی از کی‌یف نه پیروزی، بلکه یک جنگ طولانی، خونین و در نهایت بلاتکلیف است. بماند که این نبرد طولانی و خونین با خسارت های گسترده مالی، خطر یک جنگ هسته‌ای را هم افزایش می دهد.
از این رو، به باور نویسنده این گزارش، اوکراین و غرب باید با تجدیدنظر در جاه‌طلبی‌های خود، از راهبرد پیروزی در جنگ به سمت رویکردی واقع بینانه‌تر حرکت کنند و برای یافتن یک راه‌حل دیپلماتیک و پایان جنگ، وارد عمل شوند.
به نوشته این ماهنامه آمریکایی، در شرایطی که محتمل ترین نتیجه نهایی جنگ فرسایشی در اوکراین ویرانی و کشتار بیشتر است، منطقی نیست که کشورهای غربی سلاح و پول بیشتری را برای ادامه آن اختصاص دهند.
به نوشته این نشریه، نظریه دیگری که بسیاری از کارشناسان غربی برای پیروزی اوکراین در برابر مسکو مطرح کرده‌اند کشاندن جنگ به روسیه است. براساس این نظریه، ترکیبی از جنگ فرسایشی در روسیه و فشار اقتصادی، زندگی مردم عادی این کشور را بیش از پیش ناگوار می‌کند و درنهایت سبب کاهش محبوبیت پوتین شده و او را برآن می دارد تا به منظور نجات جایگاهش جنگ را متوقف کند.
اوکراین به منظور جلوگیری از حملات آتی روسیه به تضمین‌های قوی و حمایت نظامی واشنگتن و اروپا و همچنین کمک های نظامی مستمر (عمدتا سلاح های دفاعی، نه تهاجمی) نیاز دارد. روسیه نیز باید مشروعیت چنین چیزی را بپذیرد.
غرب هم در مقابل باید با کاهش بسیاری از تحریم های اقتصادی علیه روسیه موافقت کند. همزمان ناتو و روسیه نیز باید مذاکرات را برای محدود کردن گسترش استقرار نظامی و تعاملات در امتداد مرزهای مربوطه آغاز کنند. در این میان آمریکا هم رهبری این راه حل دیپلماتیک را برعهده می گیرد و از آنجاکه حامی اصلی اوکراین و سازمان دهنده کارزار فشار اقتصادی علیه روسیه است، بیشترین اهرم را در دست دارد.
به نوشته این رسانه آمریکایی، همین تصورات است که حامیان اوکراین را بر آن داشته تا دو راه برای پیروزی پیشنهاد کنند؛ نخست، از طریق پشتیبانی از کی‌یف تا بتواند در یک نبرد فرسایشی با مسکو پیروز جنگ شود و یا براساس گزینه دوم که در آن تحریم‌ها و فشار اقتصادی بر روسیه، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه را سرانجام متقاعد می‌کند به جنگ پایان دهد.
اما این مسیر نیز پر از موانع است. چراکه پوتین به عنوان یک فرد کهنه کار و خبره در زمینه اطلاعات احتمالا چیزهای زیادی در مورد توطئه و دفاع در برابر آن می داند. از سوی دیگر، تحت فشار قرار دادن اقتصاد روسیه اگرچه زندگی را برای روس‌ها کمی سخت‌تر کند، اما بعید است حکومت پوتین را متزلزل کند. روسیه کشوری وسیع و پرجمعیت با زمین‌های قابل کشت فراوان، منابع انرژی بسیار متنوع و یک پایگاه صنعتی بزرگ است.
این رسانه در ادامه بهترین راه حل در شرایط کنونی را مذاکره می داند و خاطرنشان می کند هر دو طرف باید در گفت و گوها جدی باشند و از برخی خواسته های با ارزش خود صرف نظر کنند.
درواقع آنچه که غرب در خیال خود به تصویر کشیده، چیزی جز پذیرفتن آشکارای یک شکست از سوی روسیه نیست و مسکو به دلیل هزینه‌های هنگفت برای این جنگ و تحریم‌های متعاقب آن ضعیف‌تر می‌شود و یا به قول «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا به اندازه‌ای شکننده می‌شود که نمی تواند جنگی را که در اوکراین آغاز کرده، به سرانجام برساند.
در مورد گزینه دوم هم استدلال این رسانه آن است که اقتصاد روسیه به اندازه کافی خودمختار است و قدرت پوتین هم در سطحی قرار دارد که نمی تواند وی را وادار کند دست از دستاوردهایش بردارد.
اما فارن افیرز هر دو نظریه را از اساس سست و متزلزل می داند. این نشریه گزینه نخست پیشنهادی غرب را مردود می داند زیرا معتقد است ارتش روسیه به اندازه‌ای قدرتمند است که می‌تواند از دستاوردهای خود در اوکراین به خوبی دفاع کند.
فارن افیرز در مطلب خود خاطرنشان می کند: بدون شک دستیابی به یک راه‌حل برای جنگ از راه مذاکره دشوار خواهد بود، اما خطوط کلی یک توافق از قبل قابل مشاهده است. هر طرف باید امتیازات دردناکی به طرف مقابل بدهند. اوکراین باید از بخش قابل توجهی از قلمرو خود دست بکشد و روسیه نیز در مقابل، باید برخی از دستاوردهای خود را در میدان نبرد رها کند و از ادعاهای ارضی چشم بپوشد.
