به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
با اینکه جهانی سازی پس از جنگ جهانی دوم به رهبری آمریکا با ایجاد سازمان های پولی بین المللی و اصول تجارت جهانی گسترش یافت. اما در چند دهه گذشته، حجم تجاری جهانی کاهش یافته و با وجود اختلال های اقتصادی ناشی از همه گیری و جنگ اوکراین، ممکن است جهان بار دیگر خود را در یک دوره انزواطلبی جدیدتر به رسمیت شناسد.
اگرچه رکود تورمی کنونی به سبک دهه ۱۹۷۰ قابل توجه است، یک دهه مهم دیگر در تاریخ قاره اروپا نیز می تواند به توضیح روندهای سیاسی و اقتصادی امروزه کمک کند که دهه ۱۹۳۰ یعنی دهه منتهی به جنگ جهانی دوم است که با فضای کلی آمیخته با ترس و نگرانی در غرب معرفی می شد. در آن دوره، بحران های اقتصادی و فقر گسترده جذابیت احزاب راستگرای پوپولیست را افزایش داد و آسیب های پایدار جنگ جهانی اول توام با رکود بزرگ، به انزواگرایی و سیاست های ملی گرایانه دامن زد.
تارنمای اقتصادی بلومبرگ به نقل از افراد آگاه نوشت: دولت جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا که افزون بر وعده پرداخت کمک ماهانه اقتصادی به مبلغ یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار به کی یف، بسته کمک بلاعوض به ارزش چهار میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار را برای تامین نیازهای اوکراین تا پایان جنگ، تصویب کرده و مقام های اتحادیه اروپا را برای اقدامی مشابه به منظور جلوگیری از فروپاشی این کشور شرق اروپا، تحت فشار قرار داده است.
صندوق بین المللی پول، نیاز ماهانه اوکراین را برای تامین خدمات اساسی نزدیک به پنج میلیارد دلار برآورد کرده است.
به نوشته تارنمای نشریه فورچون؛ تورم بالا، بحران انرژی و رشد ضعیف اقتصادی، بسیاری از کارشناسان مسائل اقتصادی را برآن داشته است وضعیت اقتصادی امروز اروپا را با بحران نفت دهه ۱۹۷۰ مقایسه کنند.
به گفته کارشناسان، قوی ترین شباهت بین اقتصاد کنونی اروپا و اقتصاد دهه ۱۹۳۰، گذر از جهانی به شدت یکپارچه به سوی جهانی است که به سرعت رو به منطقه گرایی است. در دهه ۱۹۳۰، پیامدهای رکود بزرگ، یک دوره حمایت گرایی ایجاد کرد، به نحوی که از تجارت بین المللی در سراسر جهان عقب نشینی شد و کشورهایی در اروپا، آسیا و قاره آمریکا حلقه های تجاری کوچک خود را خلق کردند.
اما جدای از سیاست های انفرادی رهبران اروپایی، پوپولیسم تهدید بزرگتری را متوجه وحدت اروپا می کند، نظر به اینکه این قاره برای رویارویی با رکود اقتصادی، بحران پناهجویان و فشار مداوم روسیه آماده می شود. اگرچه امروزه گسترش پوپولیسم در ضمن بحران اقتصادی اروپا، شباهت هایی با دهه ۱۹۳۰ دارد، اما هنوز یک تهدید وجودی برای نهادهای دموکراتیک این قاره به شمار نمی رود. با این همه، اروپای دموکراتیک همچنان باید نگران این باشد که اوضاع ممکن است بسیار بدتر شود.
اکنون برنامه هایی در آمریکا و اروپا برای تقویت عرضه داخلی کالاهای حیاتی که قبل از همه گیری وارد می شدند، در حال اجراست. بعلاوه، سیاست های قرنطینه در قطب های تولیدی چون چین باعث شده بسیاری از شرکت های آمریکایی و اروپایی تولید را به داخل معطوف کنند تا در برابر اختلالات زنجیره تامین در امان مانند.
حمله روسیه به اوکراین باعث سرعت گرفتن انتقال به دنیایی کوچکتر شد و و وابستگی اروپا به انرژی مسکو به یک مسئولیت بزرگ بدل گشت. کشورهایی که روسیه را تحریم کردند، شاهد کاهش ۶۰ درصدی صادرات به این کشور بوده اند. گرایش به فعالیت های اقتصادی منطقه ای همچنین به واسطه همه گیری کووید – ۱۹ و زنجیره تامین مختلف شده جهانی ایجاد شده است.
امروزه، پس از آنکه همه گیری کرونا و جنگ اوکراین، زنجیره های تامین جهانی را مختل کرد، کشورها از جهانی سازی رویگردان شدند و بار دیگر به درون می نگرند. پوپولیسم در اروپا نیز رو به موفقیت است، با توجه به اینکه شهروندان اروپایی خشم خود را از افزایش هزینه های زندگی و چشم انداز تیره اقتصادی به پای صندوق های رای می برند.
هر چند بزرگترین نهادهای دموکراتیک اروپا توانسته اند خود را حفظ کنند، اما چالش های سخت تری در راه است، زیرا بحران انرژی در این قاره باعث افزایش قیمت ها شده، نارضایتی در خیابان ها نمود یافته و بین کشورهای اروپایی اختلافاتی به وجود آمده است.
خانوارهای اروپایی ممکن است به دلیل بحران انرژی، شاهد افزایش ۲ تریلیون یورویی قبوض آب و برق خود در سال آینده باشند و کمبود سوخت و جیره بندی می تواند منجر به کاهش ظرفیت صنعیت یا حتی تعطیلی کامل آن در برخی بخش های خاص شود. برخی کشورهای اروپایی همچون نروژ همین حالا هم همسایگان خود را با کاهش صادرات انرژی خشمگین کرده اند، مساله ای که می تواند در صورت افزایش تقاضای انرژی در زمستان سرد، به امری رایج تبدیل شود.
این گزارش در ادامه حاکی است که در دهه ۱۹۲۰، کشورهای اروپایی تازه از جنگ جهانی اول کبود و ضربه خورده خارج شده و برخی کشورها همچون فرانسه تجربه ای شبیه به آمریکا در دهه ۲۰ داشتند، اما بسیاری با فقر و افول اقتصادی دست به گریبان بودند. بسیاری از کشورهای اروپا به شدت نسبت به همسایگان خود در سال های بین دو جنگ، بی اعتماد بودند و مانع از تلاش های اولیه برای ایجاد نظام های نظم و قانون بین المللی و نهادهای دموکراتیک می شدند.