به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
با این وجود، دولت آلمان قصد دارد ۲۰۰ میلیارد یورو برای کاهش تاثیر گرانی و افزایش انرژی هزینه کند. اما، به گفته کارشناسان این مقدار برای پوشش این هزینه‌های مازاد کافی نخواهد بود.
در شرایط تورم بی‌سابقه کنونی در بزرگترین اقتصاد اروپا، روزانه بر تعداد افرادی که به تنهایی از پس هزینه‌های زندگی بر نمی‌آیند افزوده می‌شود. به طوریکه در سال ۲۰۲۰ در آلمان تعداد استفاده کنندگان از بانک‌های مواد غذایی ۱.۱ میلیون بود اما این تعداد در حال حاضر به نزدیک ۲ میلیون نفر رسیده است.
بنابر اعلام اتحادیه رفاه و برابری آلمان، حدود ۱۴ میلیون شهروند آلمانی یا در فقر به سر می‌برند و یا اندکی با خط فقر فاصله دارند.
آخرین مورد از این اعتراضات هفته گذشته در مقابل ساختمان پارلمان آلمان در برلین صورت گرفت که در آن معترضان شعارهایی از قبیل “اول کشور خودمان”، “نفت و گاز روسیه می‌خواهیم” و “آن‌هایی که امروز سکوت می‌کنند فردا یخ می‌زنند” را سر می‌دانند.
این گزارش با اشاره به تعاریف متفاوت از «فقر» توضیح می‌دهد: مفهوم فقر در این گزارش به معنای این نیست که میلیون‌ها آلمانی در خطر مرگ ناشی از گرسنگی و یا سرمازدگی هستند بلکه یک تعریف نسبی از فقر ارائه می‌کند که در مقایسه با میانگین شرایط زندگی جامعه ارزیابی می‌شود.
این گزارش با اشاره به اینکه دولت آلمان به منظور تامین امنیت اجتماعی برای افراد ناتوان در کسب درآمد، حقوقی برای پوشش هزینه‌های پایه از جمله هزینه اجاره مسکن، قبوض انرژی و بیمه‌های درمانی در نظر می‌گیرد، توضیح داد که با توجه به معیارهای خط فقر در این کشور، در حال حاضر همه آلمانی‌هایی که تحت این برنامه حمایتی دولت قرار دارند زیر خط فقر قرار دارند.
بدین ترتیب، اگرچه در اروپا تعداد اندکی از مردم در فقر مطلق به سر می‌برند اما میلیون‌ها نفر با توجه به میانگین سطح زندگی در کشورهایشان از فقر نسبی رنج می‌برند.
سال گذشته، آلمان بر اساس سرانه تولید ناخالص داخلی به عنوان بیستمین کشور ثروتمند دنیا معرفی شد. بر این اساس به طور میانگین سهم هر آلمانی از این درآمد سالانه حدود ۵۰ هزار دلار در سال به دست می‌آید که این مقدار در لوگزامبورک ثروتمندترین کشور جهان نزدیک به ۱۳۷ هزار دلار و در بروندی، فقیرترین کشور جهان تنها ۲۷۰ دلار محاسبه شد.
این در حالی است که این گزارش عنوان می‌کند از میان آن‌هایی که به کارهای تمام وقت نیز مشغولند نیز روز به روز تعداد بیشتری در تامین نیازهای اولیه خود ناتوان می‌شوند. به طوریکه درآمد یک آلمانی که ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کند به طور میانگین ۱۴۸۰ یورو در ماه است و با وجود اینکه این درآمد در گذشته او را اندکی بالای خط فقر قرار می‌داد اما حتی این اختلاف اندک نیز با تورم حاضر از بین رفته است.
در این میان، دولت برلین نیز نسبت به رشد روز افزون فاصله طبقاتی میان قشر فقیر و ثروتمند در این کشور ابراز نگرانی کرده است.
به گزارش روز سه‌شنبه آژانس خبری اروپا، این رسانه آلمانی نوشت: در آلمان به عنوان یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان، نشانه‌های شیوع فقر از جمله افزایش شمار بی‌خانمان‌ها، سالمندان و بازنشستگانی که برای درآمدی اندک به دنبال بطری‌های خالی می‌گردند و مادرانی که خود غذای کمتری می‌خورند تا بتوانند فرزندانش را سیر کنند، روز به روز بیشتر دیده می‌شود.
از زمان آغاز بحران انرژی در اروپا به دنبال اعمال تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه واردات نفت وگاز از روسیه، تاکنون چندین راهپمیایی اعتراضی در آلمان و برخی نقاط اروپا علیه این سیاست‌ها و حمایت دولت‌ها از اوکراین شکل گرفته است.
اقتصاددانان معتقدند که تورم بالا همچنان در آلمان باقی می‌ماند و زندگی آلمانی‌ها همچنان گران پیش بینی می‌شود. فشار این گرانی‌ها را بیش از همه، آن‌هایی حس می‌کنند که هیچ کمک مالی یا پس اندازی در اختیار ندارند.
فقر در میان سالمندان آلمان نیز رشد داشته است. نتایج یک بررسی جدید در آلمان نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۳۶ (۱۴ سال آینده)، ۲۰ درصد جمعیت سالمند این کشور از زیر خط فقر خواهند بود.