به گفته پسکوف، این بحران ناشی از زنجیره‌ای از رویدادها و اقدامات نامناسب دولت‌ها در سراسر جهان است.
ترامپ در سال ۲۰۱۶ آرای عمومی را از دست داد و شکست او بدتر از میت رامنی در سال ۲۰۱۲ بود. محبوبیت او، هرگز در روزهای ریاست جمهوری اش در هیچ یک از نظرسنجی های معتبر از ۵۰ درصد بالاتر نرفت.
جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای سال ۲۰۱۸ در بالاترین میزان مشارکت واجدین شرایط رای از قبل از جنگ جهانی اول شکست خوردند. ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ با اختلاف ۸ میلیون رای در مقابل جو بایدن شکست خورد. افرادی همچون رودی جولیانی وکیل ترامپ مدعی شدند که انتخابات ربوده شده است.
جاش هالوی سناتور جمهوریخواه در توئیتی بعد از شوک اولیه ناشی از شکست در انتخابات ۲۰۲۲ نوشت: «حزب جمهوریخواه مرده است و اکنون وقتش رسیده تا آن را دفن کنیم و حزب جدیدی را بسازیم».
به نوشته آتلانتیک، اما حزب جمهوریخواه به جمهوریخواهانی نیاز دارد که مانند هالوی، اقتدارگرا و مرتجع نیستند و این حزب بیشتر به دموکراسی و مدرنیته که جمهوریخواهان در برابر آن مقاومت می کنند، نیاز دارد.
نگاهی به انتخابات سال ۲۰۲۲ نشان می دهد که این انتخابات نه به دیدگاه های شخص ترامپ و حزب جمهوریخواه بود. برای نخستین بار از سال ۱۹۳۴ حزب رئیس جمهوری در انتخابات میان دوره توانست کرسی هایی را در ایالت های میدوست شامل میشیگان، مینه سوتا و ویسکانسین کسب کند. نامزدهایی که از ترامپ و دروغ های او حمایت کردند شکست خوردند.
به گزارش روز دوشنبه آژانس خبری اروپا، این نشریه در گزارشی تحت عنوان «پیام انتخابات میاندوره ای کنگره به جمهوریخواهان» به قلم «دیوید فروم» افزود: سوالی که بعد از انتخابات میان دوره ای آمریکا مطرح می شود این است که آیا جمهوریخواهان می توانند درس عبرت بگیرند؟
در طول سال هایی که ترامپ روی کار بوده، حزب جمهوریخواه خود را به عنوان نهادی که ضد آموختن است سازماندهی کرده است. در این سالها اطلاعات به صورت ناخواسته، نادیده گرفته شده یا رد شده است.
اما امسال با وجود شاخص های منفی برای حزب رئیس جمهور و محبوبیت اندک بایدن و بدبینی ها نسبت به آینده، حزب دموکرات پیروز شد. اما دلایلی برای رای دادن به رئیس جمهور وجود داشت که ناشی از اتفاقات بعد از ریاست جمهوری ترامپ و حمله به کنگره بود.
براساس این گزارش، عملکرد خوب حزب رئیس جمهوری در انتخابات میان دوره ای سالهای ۲۰۰۲، ۱۹۹۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۳۴ در یک قرن گذشته یک استثنا بوده است. عواملی باعث حمایت از حزب رئیس جمهوری در این سالها شد: اتفاقات ناشی از یازده سپتامبر، رونق اقتصادی اواخر دهه ۱۹۹۰، رهایی از بحران موشکی کوبا و رونق بعد از «رکودبزرگ»، مردم را در انتخابات این دوره ها زیر یک پرچم جمع کرد.